Czym byłyby igrzyska olimpijskie bez dobrych memów? Pewien holenderski pływak właśnie zadbał o to, aby i Paryż miał swoje olimpijskie memy.
Na scenę wkracza Arno Kamminga z Holandii, który podczas pierwszego dnia zawodów pływackich wziął udział w wyścigu mężczyzn na 100 metrów stylem klasycznym i zachwycił media społecznościowe swoimi efektownymi spodenkami kąpielowymi.
Mimo że zajął drugie miejsce, Kamminga zwrócił uwagę internautów swoim nietypowym wyborem stroju.
Podczas Igrzysk Olimpijskich Paryż 2024 w sobotę (27 lipca) w Nanterre we Francji na Paris La Defense Arena 28-letni pływak wystąpił w obcisłych, przyciągających wzrok kąpielówkach.
Jak podaje News.com.au, decyzja ta, jak się wydaje, została podjęta przez zespół ds. PR. Holandia zdecydowała się na cielisto-pomarańczowy kolor ud swoich slipów, co stworzyło iluzję optyczną, przez którą Arno wyglądał jakby był niemal nagi.
Ten śmiały wybór zaskoczył media społecznościowe, a jedna osoba napisała na X (dawniej znanym jako Twitter): „Zdecydowanie będę oglądał ten sport”.
Inny użytkownik dodał: „PUBLICZNIE? CZY TO JEST LEGALNE?”
Ciąg dalszy pod zdjęciem
Historycznie, pływacy olimpijscy nosili kostiumy, które zakrywały jak najmniej skóry, a golenie całego ciała było podstawową metodą zwiększania prędkości w wodzie. Jednak Igrzyska w Atlancie w 1996 r. oznaczały początek rewolucji, czytamy w NBC Olympics. Podczas tych Igrzysk zadebiutowały kostiumy kąpielowe od szyi do kolan, a model Aquablade firmy Speedo nosiło kilku medalistów.
Podczas Igrzysk w Sydney w 2000 roku pływacy nosili kostiumy, które zakrywały większość ich ciał, co wywołało debaty na temat tego, czy kostiumy te zapewniają korzyści poprawiające osiągi. World Aquatics, organ zarządzający pływaniem, odmówił zakazania tych kostiumów.
Podczas Igrzysk Olimpijskich w 2004 roku kostium Fastskin firmy Speedo zyskał popularność wśród zdobywców złotych medali, a podczas Igrzysk Olimpijskich w Pekinie w 2008 roku zaprezentowano kostium LZR Racer firmy Speedo, reklamowany jako najszybszy kostium kąpielowy na świecie ze względu na kompresyjny, wodoodporny i odporny na chlor materiał, który zmniejszał opór powietrza i zapewniał pływakowi opływowy kształt.
Pomimo zajęcia drugiego miejsca w wyścigu mężczyzn na 100 m stylem klasycznym z czasem 59,12, Arno wyraził ogromne rozczarowanie swoim wynikiem, pisząc na Instagramie : „Nie po to przyszedłem” i dołączając emotikonę ze złamanym sercem.
Ciąg dalszy pod zdjęciem
Arno, pochodzący z Katwijk, wyraził również swoje obawy dotyczące niedawnej afery dopingowej, w której udział wzięło 23 chińskich pływaków, u których wykryto niedozwoloną substancję, trimetazydynę. Światowa Agencja Antydopingowa (WADA) potwierdziła te doniesienia w kwietniu, ale zaakceptowała ustalenia chińskiego dochodzenia, które przypisuje pozytywne wyniki testów zanieczyszczeniu próbek.
Arno skrytykował brak przejrzystości, mówiąc agencji Reuters: „Wszyscy to kwestionują, więc jest to sytuacja przegrana dla wszystkich – dla miłośników pływania, ale także dla samych chińskich pływaków. Myślę, że trudno jest osądzać lub mówić cokolwiek, nie wiedząc wszystkiego”.
Podczas gdy slipy Arno rozbawiły wielu, inne sportowe stroje olimpijskie spotkały się z krytyką, szczególnie stroje lekkoatletyczne zespołu USA. Stroje dostarczone przez Nike wywołały kontrowersje już w kwietniu. Pojawiły się oskarżenia o seksizm i obawy o ich praktyczność.
Lauren Fleshman, była amerykańska mistrzyni świata w bieganiu, wyraziła swoją dezaprobatę na Instagramie, stwierdzając: „Przepraszam, ale pokażcie mi jedną drużynę WNBA lub NWSL, która z entuzjazmem poparłaby ten strój. Stroje kobiet powinny służyć wydajności, zarówno psychicznej, jak i fizycznej. Gdyby ten strój był naprawdę korzystny dla wydajności fizycznej, nosiliby go mężczyźni. To nie jest elitarny strój sportowy do lekkoatletyki. To kostium zrodzony z patriarchalnych sił, które nie są już mile widziane ani potrzebne, aby zwrócić uwagę na sporty kobiece”.
Co sądzisz o tym stroju? Daj nam znać w komentarzach!
